Jego niestabilność miała jednak korzystny wpływ uboczny. Najbardziej przedsiębiorcze jednostki szukały szczęścia poza Teatrem Narodowym, za­kładając sobie własne antrepryzy. Tak powstały teatry: Leona Pierożyńskiego w Lublinie (1778),Truskolaskich we Lwowie (1780), Mateusza Wit­kowskiego w Krakowie (1781), Bogusławskiego w Poznaniu (1783, ten kierowany przez swego za­łożycielaz Warszawy, przy pomocy Józefa Srokow­skiego). We wszystkich miastach antreprenerzy szkolili nowych aktorów, znajdując do tego — o dziwo — wielu chętnych. We Lwowie grywano w drewnianej szopie na przedmieściu. W Krakowie w pałacu Spiskim na Rynku Głównym; w Pozna­niu — w dawnym teatrze jezuitów przy ul. Gołębiej.